Un Beau Matin (Film, 2022) - MovieMeter.nl (2024)

+ Mijn Films

• On Demand:

• Bekijk via Pathé Thuis
• Bekijk via iTunes
• Bekijk via Film1
• Bekijk via CANAL+
• Niet beschikbaar op Netflix
• Niet beschikbaar op Videoland
• Niet beschikbaar op Amazon Prime
• Niet beschikbaar op Disney+
• Niet beschikbaar op Google Play
• Niet beschikbaar op meJane


• Morgen om 15:15 uur op Film1 Drama

Sandra Kienzler

Georg Kienzler

Clément

Françoise

Linn

Esther

Irina

Mackenzie

Doctor

Young Nurse

Prachtige film die mij diep geraakt heeft. Mia Hansen-Løve maakt altijd iets bijzonders en Léa Seydoux speelt met weinig middelen de sterren van de hemel. Bewijs ook dat je als filmmaker geen 'groot drama' nodig hebt. Blijf maar bij het leven van alledag, dan heb je al drama genoeg. Neem deze Sandra (Léa Seydoux), alleenstaande moeder met een dochtertje en een dementerende vader waar ze een oogje op moet houden (prachtige rol van Pascal Greggory). Ze heeft diverse baantjes en een seksloos leven. Ga er maar aanstaan. Maar het overkomt zovelen.

Die vader was een filosofieprofessor, voor wie denken en boeken zijn hele leven was. Hoe schrijnend wil je het hebben. Als hij niet meer thuis kan blijven volgt er een vernederende zoektocht langs ziekenhuizen en verpleeginstellingen. Je ziet hem aftakelen. Dan ontmoet de vrouw een oude vriend, een getrouwde man met kinderen en begint een affaire met hem. En dan begint het dochtertje ook nog eens vreemd gedrag te vertonen. Hoeveel drama wil je hebben. Maar het is zeker geen loodzware film.

Er zijn nog kleine gebeurtenissen die je op het puntje van je stoel houden. mooie muziek ook en mooi gefotografeerd. En zeker niet somber, want er komt altijd weer een mooie morgen. Hoewel, de verwijzing naar de titel wordt maar heel terloops in bijzinnetjes onthuld. Goed opletten dus.

Ja mooi. Doet me denken aan Rohmer films.

Een heel humane film over echte mensen. Sfeervol en met goed gebruik van kleuren (kleding en interieurs).

Léa Seydoux zie ik toch liever met lang haar, maar haar charme blijft overeind. Mooi dat je haar veel ziet reizen, dat geeft de film een levensecht gevoel.

Het leven van haar zieke vader is (te) pijnlijk om te zien. Komt zo te zien qua gruwelijkheid bijna in de buurt van het locked in syndroom. Hij kan nog wel rondlopen maar ziet en verneemt vrijwel niets en zijn geheugen is een zeef. Wel vreemd dat hij niet met een stok rond liep. Arme man.

Prachtige film.

Werkelijk een pracht van een film. Het geeft ons een schets(maak daar maar schilderij van) met veel couleur locale van het leven van Sandra Kienzler(Seydoux). En zo`n alledaags leven heeft veel dramatiek. Net las bij de meeste mensen. Want zeg nu zelf wat weet je van de man tegenover je in de trein, de vrouw naast je in de auto bij de verkeerslichten. Daarom een levensecht ontroerend drama hier. Heel mooi gebruik gemaakt van de locaties.Ook de kleding die Sandra droeg is een factor van belang in de film. Heel subtiel gedaan, doch prachtig. Ik vond het razend knap dat het de regisseur het lukte om alleen het leven van Sandra pakkend te krijgen met kleine scenes met grote impact. Het zorgt voor een continu intieme sfeer in film, erg aangenaam. Het confronteert ons zelf ook met grote thema`s van het leven als liefde, ziekte, verlies en verval. Het einde van de film is sterk en stiekem ook nog teleurstellend; het komt nogal abrupt, en eigenlijk zou ik nog veel meer van Sandra Kienzler willen zien.

Nog niet privé, althans niet van dichtbij, maar die films over dementie en verkommerde ouderen als in The Father (Film, 2020), Vortex (Film, 2021) of Tout S'est Bien Passé (Film, 2021), ze hakken er toch steeds stevig op in. Dit is hier niet anders. Ik ben best gevoelig over het onderwerp.

Als je dan als tegenspeelster nog de charismatische klassemadam Léa Seydoux mag verwelkomen, dan kan het nauwelijks stuk gaan. Het subplot van de affaire vond ik minder interessant, al is een beetje extra Léa op het scherm steeds meegenomen.

Als alleenstaande moeder draagt ze ook haar kruis, heeft ze ook haar zorgen. De film brengt een overtuigend en sereen portret van de ouderenzorg in Frankrijk. Ook het financieel elitaire aspect komt even naar boven wanneer blijkt dat ouderenzorg een kostelijke grap is. Ondanks de zware onderwerpen best ingetogen gebracht.

Een ongekende tranentrekker, deze film van Hansen-Løve. Met autobiografische elementen er in zoals ze zelf al uitlegt in het clipje wat hierboven gelinkt staat, maar de credits voor het gedicht waar de titel van afgeleid is zijn ook zonneklaar. Plus nogal wat details in het verhaal zelf - als je dat niet meegemaakt hebt verzin je dat niet. Daarmee raakt de film diep, de herinnering aan mijn vader is al nooit ver weg maar evengoed komt er weer een heleboel boven van wat ik zorgvuldig weggestopt had.

De vragen die de film stellen wil zijn duidelijk - waarom zijn we er zo slecht in om los te laten, waarom kunnen we geen afscheid nemen, waarom zijn we niet tevreden met wat er is, en willen we altijd meer - ook als zonneklaar is dat er daar geen sprake meer kan zijn. Toch, ik heb ooit eens een wederzijdse belofte gezworen met een vriendin van een jaar of vijfentwintig, dertig geleden - als een van ons het ooit zou bestaan om in Almere te gaan wonen, dan zou de ander ervoor zorgen dat daar een eind aan gemaakt werd. Ik hoop maar dat ze dat vergeten is.

"I feel closer to my father with his books than with him... His library is more him than the person at the nursing home. There, it's his bodily envelope. Here, his soul... He chose them, and through these books his personality expresses itself. Each book is a touch of color. All together, they form his portrait."

Een hartverscheurend citaat uit een prachtige film. Léa Seydoux acteert hier erg goed als Sandra, naturel, in een verhaal uit het leven gegrepen. Pascal Greggory als haar vader, wow, het lijkt zo makkelijk wat ie doet maar dit is topniveau acteren. De twee verhaallijnen laten zien hoe Sandra haar geluk weer probeert te vinden maar het haar door omstandigheden waar ze geen invloed op heeft erg moeilijk wordt gemaakt. Hele mooie film!